Krotoszyński Ośrodek Kultury - kok.krotoszyn.pl

Nasza kolejna wystawa w Galerii Refektarz KOK, która była zaplanowana na przełom kwietnia i maja br. już niestety nie odbędzie się w takiej formie w jakiej sobie ją wyobrażaliśmy. To kolejna wystawa która jest wynikiem naszej współpracy z wrocławską Akademią Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta. Dzięki współpracy możemy pokazać w Krotoszynie prace studentów oraz pracowników tej uczelni artystycznej. Młodą artystką, której prace mieliśmy właśnie oglądać w galerii jest Iza Opiełka. Jej prace w cyklu nazwanym "CUT OUTS" fizycznie znalazły się już u nas w galerii i w najbliższych dniach będziemy chcieli kilka z nich tutaj pokazać oraz przedstawić ich autorkę. Po cichu jednak liczymy na to, że może uda się zorganizować w maju finisaż wystawy z udziałem artystki i oczywiście Waszym.

Iza Opiełka - ur. 1992 r. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Dyplom zatytułowany „Konstrukcja/dekonstrukcja”, którego promotorem był prof. Piotr Błażejewski, obroniła w 2018 roku. Zajmuje się malarstwem abstrakcyjnym. Finalistka Najlepszych Dyplomów Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Współzałożycielka i kuratorka Galerii JEST zajmującej się promowaniem młodych artystów. Mieszka i tworzy we Wrocławiu.

Malarstwo jest refleksją na temat wizualnego świata, w którym żyję. Głównym polem moich poszukiwań są treści cyfrowe, mające charakter efemeryczny i często przypadkowy, choć nie traktuję ich jako materiałów gotowych do przetworzenia. Składają się one na bazę danych funkcjonujących w mojej pamięci jako treści niekompletne, przenikające się ze sobą. Biorą udział w pierwszych etapach myślenia o obrazie, kiedy zaczyna się tworzyć autonomiczny język wizualny deszyfrujący i przetwarzający kształt interesujących mnie zagadnień, zanim przekształci się w nową, złożoną konstrukcję.

Pracuję przy pomocy programów graficznych, które ułatwiają proces modyfikowania wielorakich układów. Poprzez wycinanie, wklejanie, powielanie, powiększanie i wiele innych środków formalnych, nowe formy graficzne stają się wolne od powiązań z ich wcześniejszymi kontekstami. Jest to więc gra polegająca na transformacji zapamiętanych świadomie i podświadomie treści takich jak reklamy, filmy, seriale czy zawartość portali społecznościowych.

Staram się kreować rodzaj narracji, którą cechuje dynamika przedstawienia. Zestawiam ze sobą kontrastujące materie malarskie, takie jak np. architektoniczna bryła, będąca szkieletem kompozycji z nieokreślonymi płaskimi plamami barwnymi, często chaotycznymi i przypadkowo sytuowanymi. Używam płaskich plam, bez zbędnych gradacji kolorystycznych z uwagi na ich nierzeczywisty wymiar i lekkość jaką wnoszą. Nadaje to moim zdaniem pewnego odrealnionego wymiaru obiektom, które sugerują przestrzeń.

Lubię ostry kontrast, który pojawia się przy zestawieniu elastycznych, miękkich form z twardymi, ostrymi strukturami architektonicznymi. Stosowanie geometrycznych układów daje poczucie kontroli nad kolejnymi etapami tworzenia, poczynając od ładu i harmonii, ku zaburzaniu z góry narzuconego porządku podstawowych figur. Obiekty i konstrukcje jakie tworzę, sprawiają wrażenie dokonującej się zmiany. Łączę mocno zdefiniowane, nieruchome elementy architektoniczne z materią elastyczną w odbiorze, bądź też z taką, która sugeruje pewien rozpad w efekcie deformując lub naruszając formę przedstawionej bryły.

Komponując niektóre obrazy, zależy mi na uzyskiwaniu nietypowego efektu przenikania się tła z wtopionym weń obiektem, a wyodrębnienie tych dwóch materii jest dokonywane za pomocą dostrzegania różnic kolorystycznych, które je dzielą. Jednocześnie staram się dbać o wartości estetyczne, wykorzystując zmysł porządku budując kompozycje na zasadzie podziałów, dążąc do symetrii przy jednoczesnym ewoluowaniu w kierunku stosowania rozmaitych komplikacji. Prostota stosowanych środków i zawikłany, ale czytelny ich charakter określają moje upodobania w tworzeniu. Nie usiłuję odzwierciedlić świata takim, jaki widzą ludzkie oczy. Staram się zerwać związki między interesującymi mnie rzeczami za pomocą pewnej formy kolizji na płaszczyźnie obrazu.

Czerpanie inspiracji ze świata wirtualnego, w celu przenoszenia jego zdekonstruowanych treści na obszar malarstwa, uważam za ważny przejaw mojej działalności. Wprowadzanie w obrazy współczesnych kodów wizualnych z ich metaforycznym lub psychologicznym potencjałem, daje mi szerokie pole do analizy różnego rodzaju wpływów. Tego rodzaju metodę, traktuję jako rodzaj spotkania pomiędzy epoką cyfrowych mediów i naturą człowieka.